หลังๆได้เห็นข่าวห้ามเรือเข้าที่นั่นที่นี่เพิ่มขึ้นทุกวัน เห็นแล้วต้องบอกว่าเศร้าใจมากๆ พอโดนห้ามแล้วแทนที่จะสำนึก แต่กลับได้ยินเสียงกร่นด่า จะไปร้องเรียน เรียกร้องให้ยกเลิกคำสั่งกันมากมาย แต่ไม่ยอมนึกถึงสาเหตุที่ทำให้เค้าต้องออกประกาศกันเลยว่ามันเป็นเพราะอะไร
มันทำให้ผมนึกถึงการเล่นเรือในสมัยก่อนขึ้นมา สังคมเรือในสมัยนั้นต่างจากในสมัยนี้มากมาย เวลาเอาเรือไปเที่ยวไปที่ใหนก็มีแต่รอยยิ้ม และ คนต้อนรับ ไม่ว่าจะเป็นตลาดน้ำ หรือ ตลาดริมน้ำ แม้กระทั่งชุมชนริมน้ำ เอาเรือไปขอจอดตามท่าน้ำหน้าบ้าน หรือ หน้าตลาดนอกจากรอยยิ้มแล้วบางที่มี น้ำ มีขนมมาให้กินด้วย แต่สมัยนี้จะเอาเรือเข้าตลาดน้ำก็ไม่ได้ ขับเรือเข้าตลาดริมน้ำ เค้าก็ไม่ค่อยอยากจะให้เข้า เวลาขับเรือเข้าเขตชุมชนก็ดูเหมือนเค้าจะไม่ค่อยอยากต้อนรับสักเท่าไหร่ นอกจากไม่ต้อนรับแล้วยังมีคำสั่งห้ามไม่ให้เรือสปีดโบ๊ท และ เจ็ทสกีเข้าพื้นที่ในอีกหลายพื้นที่อีกด้วย ผมในฐานะชาวเรือคนนึงก็ต้องยอมรับจากผลของการกระทำของคนเล่นเรือในสมัยนี้ไปด้วย ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นคนทำก็ตาม
ผมพยายามจะพูดถึงมารยาทในการขับเรือมาหลายครั้ง ก็เพราะว่าผมอยากเห็นสังคมเรือเป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่มันคงจะยากขึ้น และ ยากขึ้นทุกวัน เพราะสมัยนี้การมีเรือ หรือ เจ็ทสกีสักลำมันง่ายเหลือเกิน และ ราคาก็ถูกลงมามาก บางคนซื้อเรือเพราะแค่อยากจะมีไว้ประดับบารมี เอาไว้โอ้อวดกัน ขับเล่นกันเป็นกลุ่มถ่ายรูปลงเฟสบุ๊ค เวลาไปเที่ยวกันยิ่งไปเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ ยิ่งมีความคึกคะนอง ขับเรือไม่ต้องเกรงใจใคร อยากจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต่างจากเวลาที่เราเห็นเด็กแว็นซ์ที่มากันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ
การกระทำต่างๆเหล่านี้เลยทำให้สังคมเรือในสมัยนี้ดูเหมือนจะเป็นสังคมที่มีแต่คนไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ แม้กระทั่งกลุ่มคนที่เล่นเรือกันมานานๆ ต่างก็รู้สึกเหมือนกันว่า การเล่นเรือในสมัยนี้มันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน เวลาไปขับเรือแล้วเจอกับกลุ่มเรือ กลุ่มเจ็ท ที่ขับกันโดยไม่สนใจเรื่องมารยาท และ ความปลอดภัย บางคนวิ่งเข้าไปใกล้จนอยู่ในระยะอันตราย พอเตือนก็ไม่พอใจกัน
ช่วยกันเถอะครับ ช่วยกันปลูกฝังการเล่นเรือให้ถูกต้อง ให้ปลอดภัย ช่วยกันรักษาธรรมชาติของสายน้ำให้สวยสะอาด ให้สังคมบนสายน้ำกลับมาสวยงามเหมือนเมื่อก่อน ถ้าพวกเราไม่ร่วมด้วยช่วยกัน อนาคตพวกเราอาจจะไม่มีที่ให้เล่นเรือกันก็ได้นะครับ
